Od końca lat 50. władze rozbudowywały sieć obiektów szkolnych, m.in. realizując państwowy program „Tysiąc szkół na Tysiąclecie Państwa Polskiego”. Jego celem było rozwiązanie dwóch problemów. Po pierwsze, był czysto praktycznym zabiegiem, związanym z wejściem w wiek szkolny pokolenia wyżu demograficznego z lat 50 i przeludnieniem sal lekcyjnych. Po drugie, był odpowiedzią władz PRL na przygotowania Kościoła do obchodów milenijnych (tysiąclecie chrztu Polski). Hasło budowy „tysiąca szkół na tysiąclecie” po raz pierwszy padło w 1958 r., jego autorem był ówczesny I sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka. Szkoły budowano według kilku zestandaryzowanych projektów, dzięki czemu są łatwo rozpoznawalne, zaś sama akcja często była realizowana jako „czyn społeczny” przez rodziców, harcerzy, pracowników zakładów pracy. Ponieważ budynki wznoszono w okresie zimnej wojny, wiele z nich ma nawet schrony przeciwatomowe. Budowę pierwszej tysiąclatki na terenie Rybnika rozpoczęto w Ligocie już po koniec lat. 50, ostatecznie nadając jej imię Polskiej Partii Robotniczej. Zgodnie z założeniami programu władze zaplanowały rozbudowę już istniejących lub budowę nowych placówek w miejscowościach, które z czasem znalazły się w granicach administracyjnych Rybnika, m.in. w Chwałowicach, Golejowie, Chwałęcicach, Gotartowicach, Niewiadomiu, Orzepowicach, Zebrzydowicach oraz czterech w samym Rybniku. Część projektów zrealizowano w okresie przygotowań i obchodów milenijnych, pozostałe w latach późniejszych.
