W 1972 roku ukończyłem studia na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu i w tym samym roku wstąpiłem do Związku Polskich Artystów Plastyków, zrzeszenia twórców, które liczy sobie ponad 90 lat.
Rok wcześniej (jeszcze jako student) otrzymałem II nagrodę w ogólnopolskim konkursie na plakat "Jazz nad Odrą", pierwszej nagrody wówczas nie przyznano.
Do chwili obecnej wypełniam zawód artysty plastyka, a kończy się rok 2002. To kawał czasu. Na przestrzeni ostatniego z górą ćwierćwiecza moje prace eksponowane były na 34. wystawach zbiorowych, regionalnych, okręgowych, ogólnopolskich i zagranicznych, oraz dziesięciu wystawach indywidualnych, są również w posiadaniu wielu wybitnych osobistości w Polsce i poza jej granicami. Na obecnej wystawie w rybnickim Muzeum eksponowane są fragmenty mojej twórczości wykonywanej przez 30 lat. Z ponad 1500. prac są te, które były w moim posiadaniu, bądź stanowią własność muzeum, lub też zostały wypożyczone od osób prywatnych. Reszta znajduje się gdzieś w świecie. Najwcześniejsze, pochodzące z okresu studiów, artystyczne wyczyny, to kilka rysunków ołówkiem przedstawiających mojego ojca (to tzw. "kroki" czyli kilkuminutowe "szkice uwzględniające charakter postaci"), oraz ćwiczenia liternicze pisane tuszem przy pomocy zaostrzonego bambusa. Potem bywało różnie. A jak? Zobaczycie Państwo sami. Wystawa ta, jako że odbywa się w placówce gromadzącej dzieła sztuki i upowszechniającej kulturę (a więc i plastykę) została tak skonstruowana aby służyła tym wszystkim, którzy interesują się sztuką, a głównie młodzieży uzdolnionej plastycznie,oraz aby była przydatna w poznawaniu technik jakimi posługuje się artysta, jego doświadczeń estetycznych, artystycznych i szeroko pojętych elementów plastycznej edukacji. Znaczący wycinek mojej pracy zajmuje renowacja i sztuka sakralna, lecz temat ten jest zbyt obszerny od strony wystawienniczej, aby dodać go do obecnej prezentacji. Dodatkowym utrudnieniem jest również niedostępność tych dzieł, gdyż w większości służą potrzebom kościelnym, zawieszone są w ołtarzach, na ścianach świątyń, w kaplicach przydrożnych itp.
Zatem ta ekspozycja będzie z gatunku świeckich, na sakralną być może czas jeszcze nadejdzie. Pokazane prace nie stanowią zwartego, jednolitego ciągu, są raczej inspirowane różnymi wydarzeniami i fascynacjami, pochodzą zaś z kilku okresów twórczych i cykli, na które znaczący wpływ miał obraz szybko zmieniającego się świata i najbliższego otoczenia.
Obok prac pełnych refleksji i powagi, znajdują się na tej wystawie również te "lżejsze", chociażby różnego rodzaju ćwiczenia akwarelowe, pejzaże realistyczne, ćwiczenia portretowe wykonane ołówkiem, lub farbami olejnymi, do których pozowali ludzie dla mnie bliscy, przyjaciele lub znajomi.Oddzielnemu omówieniu podlegają prace powstałe na płótnie. Ze względu na technikę można by je było zakwalifikować do malarstwa olejnego, jednak poprzez swoją formę nieco graficzną i sposób w jaki zostały wykonane, posiadają wiele cech właściwych dla plakatu, oraz malarstwa ściennego dla potrzeb architektury. W tym ostatnim przypadku obraz na płótnie staje się projektem wykorzystywanym do realizacji dużej malarskiej kompozycji ściennej np. w holu, poczekalni, restauracji czy innym eksponowanym pomieszczeniu. W rozważaniach teoretycznych nad sztuką zagadnieniem najważniejszym jest jej klarowny przekaz, czyli użycie takich środków artystycznego wyrazu, które są najprostsze, ale wielorakie w odczycie i niedopowiedziane. Wtedy odbiorca, patrzący na dzieło sztuki wniosek końcowy kreuje sobie sam. Podobne zasady powinny budować pozostałe gatunki sztuki (teatr, muzykę czy literaturę). Proste słowa łatwiej i szybciej w wypowiedzianym wierszu trafiają do słuchacza. Zatem chodzi o formę a nie o treść. Po wielu latach pracy wiem, że w powstawaniu dzieła sztuki forma ma zdecydowanie dominować nad treścią, wtedy dzieło jest ukończone, a równocześnie daje odbiorcy możliwość tworzenia własnej interpretacji i o to właśnie chodzi.
A jak ma się sprawa z malarstwem, czy też w ogóle ze sztuką realistyczną, w której forma spada do "0", a treść stanowi 90 % dzieła, czy to jest już kicz? Czy jeszcze nie. Nie trzeba wtedy myśleć, wszystko jest namalowane, a sposób patrzenia i wnioskowania baz alternatyw. Czy forma ma dominować nad treścią? Czy treść nad formą? Czy realizm pobudza nasze myśli, czy abstrakcja?
Odpowiedzi tkwią w moich pracach, ale poszukać ich trzeba samemu, do czego gorąco zachęcam i zapraszam na wystawę, polecając się Państwa łaskawej ocenie.
Mając na względzie stronę popularyzatorsko – dydaktyczną ekspozycji, jak również uprzedzając, być może, zapytania osób zwiedzających wystawę, a dotyczących użytych technik plastycznych, uprzejmie informuję iż przedstawione prace zostały wykonane w 12 technikach.
Krzysztof Dublewski
