https://www.traditionrolex.com/15https://www.traditionrolex.com/15https://www.traditionrolex.com/15 Muzeum w Rybniku • Mój miły mnie a ja jemu (13.10.1997 - 31.01.1998)
  • Wystawy stałe
  • Wystawy czasowe
  • Archiwum wystaw
  • Wystawy do wypożyczenia
  • Mój miły mnie a ja jemu (13.10.1997 - 31.01.1998)

    Tworzywem wystawy "MÓJ MIŁY MNIE, A JA JEMU" są trzy niezależne od siebie elementy: fotografie, słowo i przedmiot. Fotogramy autorstwa katowickiego fotografa Krzysztofa Niesporka prezentują mieszkańców Dąbrówki Wielkiej w plenerach osiedla Nikiszowiec w Katowicach, w tradycyjnych śląskich ubiorach, tych codziennych i tych od święta. Uzupełniają je listy miłosne z końca XIX w. pisane przez zakochanych mieszkańców ówczesnych podrybnickich wsi. Tworzą one barwne opowieści o uczuciach i emocjach towarzyszących rodzącemu się związkowi, tym bardziej interesującą, że Rozalia i Franciszek Biegieszowie - autorzy listów, szli razem przez życie przez przeszło pół wieku, zaś wspomniane listy darowali do zbiorów muzealnych ich wnukowie. Fotogramy i słowo uzupełniają elementy wyposażenia śląskich mieszkań z przełomu wieków.

    Druga część ekspozycji - atelier fotograficzne z początków XX w. nawiązuje do zwyczaju prezentowania przez Dział historii rzemiosła, wygranych rzemiosł. To właśnie fotografowanie - możliwość zatrzymania w czasie pewnej rzeczywistości - stanowi czynnik jednoczący te dwie części wystawy. Starano się w niej ukazać kształtowanie się więzi międzyludzkich w wielopokoleniowych rodzinach górnośląskich, opartych o miłość, wierność i wzajemny szacunek.

    Elżbieta Bimler-Mackiewicz


      

    Chwallowitze dnia 8mego Czerwnia 1886.
    Kochany Francoszku!

    Naipszod cie pozdrawiam temi słowami, niech będzie poch | walony Jezus Chrystus! Dobry dzien Francoszku pisania | mojigo, tsza ci powinszować dnia weselszego. Ze smutnym | sercem do ciebie pisza, a pormi słowami cie pociesza. | Wiem dobrze, że cię to mierzi ale mie dziepiero, bo co mi sie | spomni to sie musza rospłakać, bo wiem ze jusz bydziesz | mjoł dosc wszystkich Chwalowianow. Ale na mie się nie gniewej, | bo wiesz dobrze iżech jo temu nic nie była winna, bo bych | jo tak sama była zrobiła, ale by mie była ta zapolona | marcha pyskato obmowała pszed ludziami iżech tesz za tobom | z tego woza ślazła. Być tak dobry a odpisz mi tesz zaros, jesli | sie tesz na mie gniewosz czy nie, bo jo za to nie moga. Jak | byś tesz kwuli tego na mie zły boł, bo kto się z Boga nie | spuści, to go tesz Pan Bóg nie opuści, to on tesz ani mie nie opusci |. Hoc byś sie tam na dycko na mie pogniewoł to jo ci tesz | tam nic złego nie winszuja, jyno kiebys się mioł jak noj|epszyj. A jo sie tesz pryndzej nie wydom aż sie tesz ty ros | ożynisz. Pozdrawiam cie jeszcze na wiele tysięcy razy | ale mi tesz odpisz jak nejpryndzej możesz, a ni miej mi | za złe hoć ci tak brzidko a na lichym papiorze pisza | boch ni miała czasu, ani kuwerta szukać boch nie miała wiecej czasu. | Kochany Francoszku być tak dobry, a czytej tak | to pismo co insze oczy nie bydom o tem wiedziały. | A nie rob mi tej gańby, co bys sie pogniewoł, bo by | sie nasze dziewy miały szczego wyszczyrzac, a miały by | wielko pociecha. A to niech cie nie mierzi, bo Pon | Bóg wie, bo to mogło być na złe abo tesz i na dobre, | bo bes to toch my możno wszyscy jakigo nieszczęścio minyli. | Pozdrawiom cie jeszcze ostatni roz iż by te pozdro|wieni trwało na niedługi czas. | Zostan z Bogiem kochany Francoszku aż do | szczęśliwego widzenia naszego wesołego. | Amen.

    M.

    Edycję listów przygotowano w oparciu o oryginały znajdujące się w zbiorach Muzeum w Rybniku (MRy/H/2743/1-6) kierując się następującymi zasadami:

    1. Każdy list stanowi odrębną jednostkę edytorską opatrzoną własnym aparatem.
    2. Zastosowano oryginalną pisownię z wyjątkiem form przeczących czasowników, które rozdzielono np. niemuszom - nie muszom; zmian tych nie odnotowano w przypisach.
    3. Dla poprawienia czytelności, podzielono tekst na krótsze zdania, każdorazowo zaznaczając to w edycji podkreśleniem wyrazu. Początki zdań zgodne z oryginałem przyjmują postać właściwą całemu zapisowi.
    4. Na marginesie, z prawej, umieszczono informację o początku kolejnej strony listu.
    5. Zakończenia poszczególnych wierszy w oryginale oznaczono znaczkiem |.
    6. Próbę rekonstrukcji zatartych słów sporządzoną w oparciu o zachowane litery bądź też wynikających z logiki zapisu, zaznaczono w edycji nawiasem [ ].
    7. Nawiasy (...) z zaznaczeniem kropkami ilości prawdopodobnie brakujących liter obejmują braki w tekście spowodowane trwałym uszkodzeniem oryginału
    8. W przypisach pod każdym listem odnotowano powtórzenia słów, skreślenia w tekście, występowanie fragmentów w języku niemieckim. Te ostatnie przytoczono w pisowni oryginału zaś w przypisie podano ich tłumaczenie.
    https://www.traditionrolex.com/15